Druiven

Grond

Druiven vragen grond die redelijk vruchtbaar is, maar niet echt rijk hoeft te zijn. Strooi op zure grond eerst wat kalk. Een goede en diepe afwatering is heel belangrijk: druiven houden niet van natte voeten. Klei- en veengrond zul je dus eerst moeten verbeteren. Ze hebben liefst 1,8 tot 2 meter gronddiepte waar geen water blijft staan. 

Leiden, vormen en snoeien

In principe kan een druivenplant in elke vorm worden gesnoeid die je zelf mooi vind of die functioneel is voor de ruimte die moet worden opgevuld. Echter, het snoei- en leidsysteem dat bekend is als de "dubbele guyot" geeft goede resultaten omdat het eenjarige hout, dat het rijkste draagt, jaarlijks wordt vernieuwd. De planten groeien hierbij in een plat scherm, bijvoorbeeld voor een zonnige muur. Ook kun je meerdere druiven als haag aanplanten, 1,5 tot 2 meter uit elkaar, aan draden op 70, 95, 120, 145 en 185 centimeter hoogte die tussen stevige palen worden gespannen.

Snoei in de winter na de aanplant in januari/februari de druif terug tot 15 centimeter met minstens twee sterke ogen. In de tweede winter snoei je de hoofdscheut terug tot de onderste draad, boven drie krachtige ogen. Laat daaruit 's zomers drie krachtige scheuten omhoog groeien. 

Na deze eerste opkweekfase kun je het dubbele Guyot-systeem gaan toepassen. De buitenste twee centrale scheuten worden de leggers: op een vorstvrije winterdag buig je ze horizontaal naar links en rechts uit en zet ze vast aan de onderste draad; snoei de middelste centrale scheut in tot op 3 à 4 krachtige ogen. In het volgende groeiseizoen ontwikkelen zich op de leggers opgaande scheuten die bloemen en vruchten zullen dragen; bind ze tijdens de groei verticaal aan de vier bovenste dragen aan en kort in wat er bovenuit steekt.  

De beide horizontale leggers worden jaarlijks vervangen; snoei ze in januari/februari weg. Uit de korte centrale stam zijn datzelfde jaar drie of vier (1 als reserve) nieuwe krachtige scheuten gebroeid: de buitenste buig je links en rechts uit tot nieuwe leggers en de centrale scheut snoei je terug tot op 3 à 4 krachtige ogen boven de oude stam. De reservescheut komt van pas als een scheut tijdens het uitbuigen breekt of als een uitlopende tak ernstige schade oploopt door late nachtvorst. Na half mei kun je hem wegsnoeien. Uit de ingekorte centrale scheut ontwikkelen zich de vervangende horizontale leggers en nieuwe hartscheut voor volgend jaar. Door jaarlijks zo het vruchthout te verjongen, blijft je druif compact en geeft hij bovendien een uitstekende opbrengst. 

In mei loopt de druivenplant uit. Scheuten vanuit de horizontaal geleide takken die naar beneden groeien moeten worden verwijderd, net als overtollige scheuten die naar boven groeien. Scheuten die uit de stam lopen moeten ook worden weggehaald. Wanneer de scheuten boven de raden uitkomen, is het tijd om ze te toppen. Er m oeten dan minstens vijftien bladeren aan de scheut zitten. die zijn nodig om de tgossen buitenshuis goed te laten rijpen. Uit de oksels van de bladeren groeien meestal nieuwe scheuten, ook wel "dieven" genoemd. Deze moet je weghalen. 

Voeden

Geef alleen in februari mest met veel stikstof. Daarna is een samengestelde organische meststof in korrelvorm geschikter. Tijdens de periode dat de plant vrucht draagt, kun je hem bijvoeden met tomatenmest. Mulchen met compost wordt zeer op prijs gesteld. Geef water in periodes van droogte, giet de struiken altijd van onder aan en sproei nooit over de planten heen. Het onnodig bevochtigen van de plant verhoogt de kans op vruchtrot. 

Dunnen

Voor een goede kwaliteit laat je 1 hooguit 2 trossen per scheut tot ontwikkeling komen; dun de rest weg. Kleine trossen worden in hun geheel weggehaald. Van de grotere nijp je de "schouders" eraf. Dit zijn de delen van de tros die direct onder de steel zitten. Ze ontwikkelen zich zelden tot mooie vruchten.

Botrytis of grauwe schimmel is een probleem in vochtige zomers; dun het blad rond de trossen uit, zodat deze sneller opdrogen. Zwartevlekkenziekte kan de vaatbundels verstoppen waardoor hele zijtakken afsterven. Snoei aangetaste takken in de winter terug tot in het gezonde hout en ontsmet daarna de snoeischaar.
Druiven zijn vrij gevoelig voor magnesiumgebrek; met name op lichte grond. Deze gebreksziekte is te herkennen aan het vergelen van de bladeren, waarna ze roodbruin verkleuren en te vroeg afvallen. Dit is te voorkomen door op een zure grond een magnesiumhoudende kalkmeststof te strooien.